Και μη μου πείτε ότι δεν έχετε χρησιμοποιήσει ποτέ κάποια από τις παραπάνω λέξεις απευθυνόμενοι στα παιδιά σας. Μα τι πειράζει να μιλάμε στη γλώσσα του παιδιού; Αν του μιλάμε με ενήλικο λόγο, δε θα καταλάβει… Κι όμως, καταλαβαίνει τα πάντα!
Το αντιληπτικό λεξιλόγιο ενός παιδιού (δηλ. οι λέξεις που κατανοεί) είναι πάντα μεγαλύτερο σε αριθμό από το εκφραστικό του λεξιλόγιο (δηλ. τις λέξεις που παράγει). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να σας λέει «νήτο παππού είναι ατό» και ταυτόχρονα να κατανοεί απόλυτα τη φράση »αυτό το αυτοκίνητο ανήκει στον παππού».
Μια καινούργια λέξη όταν χρησιμοποιείται σε οικείο για το παιδί εννοιολογικό περιβάλλον, εγγράφεται αυτόματα στο νοητικό του λεξικό.Ας πάρουμε για παράδειγμα τη φράση «έλα να κάνουμε νάνι» που του λέμε πηγαίνοντάς το στο κρεβατάκι του. Υπάρχουν τόσες άλλες εναλλακτικές , όπως:» Ώρα για ύπνο», «Πάμε στο κρεβάτι μας να κοιμηθούμε», ή » Ήρθε η στιγμή να ξαπλώσεις».
Μιλώντας στα παιδιά μας σαν σε ενήλικες όχι μόνο συμβάλλουμε τα μάλα στον εμπλουτισμό του λεξιλογίου τους, αλλά και τοποθετούμε τα θεμέλια για να γράφει στο μέλλον »καλές» εκθέσεις..
Comments are closed.
