Με αφορμή την παγκόσμια μέρα της Τρίτης Ηλικίας (1η Οκτωβρίου), θα ήθελα να αποτίσω φόρο τιμής στους αφανείς (και μη ) ήρωες της ελληνικής οικογένειας: τον παππού και τη γιαγιά.
Είναι οι άνθρωποι-κλειδιά, οι από μηχανής θεοί, οι ακούραστοι ψυχαγωγοί των παιδιών μας…και τόσα άλλα. Είναι αυτοί που θα σε παρηγορήσουν όταν έχεις μια κακή μέρα στο γραφείο…Είναι εκείνοι που πρόθυμα θα ανταποκριθούν στο τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής, με αίτημα -τί άλλο;- να κρατήσουν τα μικρά, κι ας έχουν κανονίσει επίσκεψη στο θείο Ξενοφώντα (την οποία και δε θα μάθεις ποτέ).
Είναι επίσης οι άνθρωποι που θα γεμίσουν το άδειο ψυγείο σου, θα φτιάξουν το ξεχαρβαλωμένο ντουλάπι της κουζίνας, θα πάρουν ένα σωρό άχρηστα πράγματα στα εγγονάκια τους από το πανηγύρι της ενορίας…μα πάνω από όλα είναι οι δύο φορές γονείς των παιδιών μας.
Ας μην ξεχνάμε που και που να τους λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για… όλα κι ας κάνουμε τα στραβά μάτια στα καμώματά τους που μας φέρνουν εκτός εαυτού. Και το κυριότερο: το μόνο που πρέπει να θεωρούμε ως δεδομένο είναι την άνευ όρων αγάπη τους για μας και τα παιδιά μας΄ πέραν τούτου, ουδέν.
Comments are closed.
